mojerybkibytom

Ryby labiryntowe (błędnikowce) pobierają powietrze atmosferyczne z nad powierzchni wody dzięki dodatkowemu narządowi oddechowemu, który nazywany jest labiryntem. Jest to grzbietowe rozszerzenie komory skrzelowej i składa się z dużej liczby pofałdowanych blaszek kostnych, pokrytych silnie unaczynionym nabłonkiem. Tlen z powietrza wchłaniany jest przez nabłonek a następnie rozprowadzany po ciele ryby. Narząd ten umożliwia bytowanie w miejscach, gdzie stężenie tlenu przejściowo spada, np. w szlamowatych, bardzo ciepłych wodach stojących w rodzaju pól ryżowych czy kanałów nawadniających.

Labirynt wykorzystywany jest także do budowy pienistych gniazd z pęcherzyków powietrza otoczonych śliną. Gniazda najczęściej budowane są przy powierzchni wody ale czasem też w toni wodnej np. pod sklepieniem jaskini. Zaopatrzone w tłuszcz ziarenka ikry po złożeniu unoszą się ku górze i trafiają do gniazda, którym opiekuje się samiec.

Do ryb kąsaczowatych zalicza się 1200-1300 gatunków, z których większość ok 1000 to mieszkańcy Ameryki Południowej. Ryby charakteryzuje płetwa tłuszczowa, umiejscowiona między płetwą grzbietową a ogonową, dość duże oczy i w przypadku drapieżników ostre zęby. W naturze żywią się przede wszystkim larwami owadów i innymi małymi zwierzętami wodnymi. Preferują wodę lekko kwaśną, miękką i dobrze natlenioną. Wiele gatunków lubi też wyczuwalny prąd wody. Przeważnie są to ryby ławicowe. Posiadają specyficzne zachowania i sygnały barwne w postaci plam lub innych znaków służących rozpoznawaniu w stadzie. W akwarium powinny być trzymane tylko w większej grupie. Pojedyncze osobniki są płochliwe i nie prezentują się efektownie.

Kąsaczowate odbywają tarło w toni. Samica składa ikrę wprost do wody a samiec ją natychmiast zapładnia. W zależności od gatunku może to być 50 – 3000 ziarenek ikry. Wylęg następuje zazwyczaj po 1-2 dniach.